شبانه *

 آن که دانست ، زبان بست

وان که می گفت ، ندانست ...

*

چه غم آلود شبی بود !

وان مسافر که در آن ظلمت ِ خاموش گذشت

و بر انگیخت سگان را به صدای سُم ِ اسب ش بر سنگ

بی که یک دَم به خیال ش گذرد

که فرود آید شب را ،

                            گوئی

همه رویای تبی بود .

چه غم آلود شبی بود !

                                « شاملو »