سالگرد

12 سال گذشت ... اما خاک قبرش هنوز واسم تازه س .. 

داغ ِ نبودنش به عمق ِ جووونم رسیده .. 

خداروشکر که نیست .. 

نیست که این روزا ببینه ... 

این روزای نکبتی و بی پدری رو .. 

هر چند واسه اونا اون موقع هم که بودی فرقی نداشت ..  

کارشونو میکردن و روی دل ِ زخمی ِ توی پدر نمک می زدن .. 

ولی من که کوچولو ترین عضو خونواده بودم... 

دلم واست تنگ ِ   

دلم آغوشتو میخواد ... و تو نیستی ... 

مثه همون وقتا بی بهانه منو به بغل بگیری و باهام شوخی کنی .. 

واسم بستنی بخری .. پفک بخری .. منو ببری پارک .. 

حالا این دختر کوچولوی خونواده شده 22 ساله .. 

تو رفتی و همه چی رو جا گذاشتی ... مثه قلب ِ من .. 

یادته ی بار اومده بودی منو ببری ؟ مامان نذاشت : (( 

کاش برده بودی .. این دختر کوچولو هر روز که میگذره داره بیذار تر میشه ازین زندگی و ادماش 

ادمای بی شرفش .. 

این ادمای کثافتش .. 

کثافت !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

جات خالی ِ ... اما جات خیلی خوبه .. ! 

بخواب بابائی ... بخواب .. : * : ((