عینک و دو کفت چشم ِ متفاوت

جدیدا سعی میکنم عینکمو بزنم .. 4 سالی هست عینک دارم اما هر کی میبینتم بهم تبریک میگه ... این واسم جالب ِ که عینک داشتن تبریک داره ؟ خوش بینانه ش اینه که تغییرات ِ جدید رو تبریک میگن .. انگار صورت دکوراسیون منزل ِ به هر حال .. از شیشه ی عینکم ی چیز میبینم ، از چشای خودم ی چیز ِ دیگه ... بر عکس تصور همه که الان فکر میکنن با عینک خیلی خوب همه جا رو میبینم باید بگم که وقتی عینک میزنم از همون چارچوب کوچولو که به عبارتی میتونم مثال ِ ی محیط زوم شده تو ی عکس رو بگم .. همون ِ ی قسمت هائی ازین دنیا رو خیلی خوب "فقط" میبینم .. و تماما روحم جائی پرواز میکنه که چشای دومم که شیشه های عینکم باشن نمیبینه ! ولی وقتی عینک ندارم .. شاید دووور رو خیلی خوب نبینم و تار ببینم .. امــــا خیلی راحت میفهممشون .. انگار اون دو تا شیشه خیلی مصنوعین و روح ِ تصویر ندارن .. مثل همون عکس .. ولی چشای خودم ... حس قشنگتری دارن ... کاش کسی عینک رو دوست نداشته باشه .. کاش زندگی ِ باروح رو همه بتونن تجربه کنن ..