ی فنجون قهوه با طعم ِ تمشک
و آغاز ، همان تپش ِ قلب ِ توست ..ی فنجون قهوه با طعم ِ تمشک
و آغاز ، همان تپش ِ قلب ِ توست ..
شب نیلوفری ... !
پلکهـ ــای خسته ام را که می گشــــ ـــایم چیزی در وجـــ ـــودم می شکند .
نگاهــــ ــــم به چشمان همیشه بیدار پنجـــ ـــره گره می خورد .
((باز بــــ ــــاران می بارد.))
و حســـ ـــــی نا شناخته همراه با حرکت آرام و زیبای قطــــ ــــره ها در وجودم جنبشی مبهـ ــــم را به ارمغان می اورد .
ناخواسته از جا بر می خیزم و فاصله ام را با زلال بــــ ـــــاران کم و کمتر می کنم .
نمی دانم چرا دلـــ ـــم نمی خواهد در به روی مهمــ ــــــان نا خوانده ام بسته بماند ؟!
رطوبتی دلچسب کف دستــ ــــــهایم را از پــ ـــاکی پر میکند .
دو قطـ ــــره اشــ ـــک از روی گونه هایم سر میخورد و در میان هزاران قطــ ـــره بی قرار گم میشود .
زیر لب آهستــــ ــه زمزمه میکنم : ((بـــ ـــاران ، بــــ ـــــاران))
انبوه ابــ ــرهای سرگردان در مه خاکستری مه آلود آســـ ـــمان بر وسعت تنهائیــ ــم لبخند می زنند و من پر می شوم از حس نسیمی که آرام آرام مرا ، ابرهارا ، هزار قطره بـــــ ــــاران را و تمام خاطرات بـــ ـــارانی را به دنیایی فراســ ــوی مرز واقعیتـــ ــــها فرا میخواد .
سفری به تمام لحظه های نــ ـــاب و سبز شکفتن ؛
سفری به لحظه با شکوه گذر پر شتاب صــــ ـــاعقه ای از دل تیرگی آســـ ــمان ؛
سفری به یک لحظه عشق ، به یک بار پــــ ــــرواز.
در سادگی یک نــــ ــگاه ، پاکی یک دل و شکــ ــوه یک دلدادگی معنا میابم و روح خسته ام را به نوازشــــ ـهای پر آرامش دستانی می سپارم که هنوز بــ ــوی خوش آشنایی دارد.
دستان پر توانی که میتواند تمام غبــــ ــــار اندوه را از آینه جانم پاک نمیاد،می تواند صفحه های سیاه دفتر خاطــــ ــــراتم را پاره کند و می تواند مــ ـــرا به اوج برساند .
صـــ ـدایی که دریای آرامشم را طوفــ ـــانی میکند .
به خود می آیم .
آســــ ــمان آکنده از ابــ ــرهای تیره است ، پر از تیــ ــرگی و خشکی .
دستانــ ـم از خشکی میسوزد ، از آن هزاران قطـ ـــره زلال تنها دو قطره مانده آن هم به روی گونه های رنگ باخته من.
صدایی روی تن سکـ ـــوت شب ناخن میکشد : " پائیــــ ــــز آن هم بدون بــــ ــــاران !!" و من فقط سر تکان می دهــ ــم و باز به سوی صندلی راحتی ام می خـ ـــزم و پلکهایم را روی هم می فشــ ــارم
شایـــــــ ـد بـــ ـاز هـــ ـم شبــــ ـی بــــ ـر تشنگی ســـ ـوزان خوابهایــــ ـم بـــــ ـاران ببــــ ـارد.
شب نیلوفری .... !!
ای صمیمی !!
خبا قلــــ ـم می گویم :-
ای همـــ ــزاد ,
ای همــ ــراه ,
ای هم ســــ ـرنوشت .
هر دومان حیــ ـران بازی های دوران هــــ ــای زشت ,
شعـــــ ـرهایم را نـــ ـوشتی
در دفتــ ـر ســ ـرنوشت
اشک هــ ــایم را کجــ ـا خواهی نوشت ؟؟؟
* پیوست پریم : مینـ ــویسم , به ســ ــرزمین بـــــ ــاران .... !!
املت ؟!
سام !
ی بار تو عمرم به بابا مسعود گفتم سام ... دیگه ولم نمی کنه .. هی میگه دختر درست حرف بزن :دی
-
اوم اومدم بگم که انگاری فردا سه شنبه س و انگاری ی جاهای خوب خوبک بروم ! دلتون بسوزه چجوووووری !!خودم که بدم نمیاد خیلی وقته نرفتم ... نمیگم تا دلتون بسوزه ... امکان داره 1 دوروزی نباشم ... نگران من نباشستین !! چون من نمیرم که بمیرم ... به زودی بر میگردم ...
* گور به گوری این جوابای کنکورم معلوم نیست ... ولی میگن میاد
* من خوبم ... دردام کمتر شده ... خودمم به روال عادی برگشتم ... خوابم کمی ! تنها کمی تنظیم شده ... مثلا دیشب تا 5.30 صبح نتونستم از درد پا بخوابم ... این تنضیمات ما ..
* پری سا ... مانی ا .. خوشحالم که به جز این دنیا ... اون دنیا هم باهاتون در ارتباطم .. خدا خیرتون بده ... من که از دوست خیری ندیدم ... شاید شماها ی خیری به ما بدبخت بیچاره ها رسوندین ...به روز نمیکنین تا من بیام ... با توهم هستم ها راه و روش جونم » همون روشنکی !!
* اصلا" شایدم نرم ها ... اینجوریاس .. دیگه ؟ همین دیگه از حسام خبری نیست ...
* الیاد رفته سفر ... خوبه حالش .. دیگه ؟
* الان کپه این بهرام .. » سیاوش تو فیلم ترانه ی مادری شدم !!کیف کردین ... ادم فروش
* هیچ وقت فکر نمیکردم روزی بخوام واسه دوستام بنویسم ... اما شماها منو وادار کردین بنفیسم ... !
* دیگه .. ؟ امروز جز بلاگ مانیا که با هم روبه راهش کردیم و جتیدن و دعوا با این دخترکم ... پری و ریزه میزه ... کار خاصی نکردم ...» اینا مهماش بود ... وای ی ی ی ی چرا غذا درس کردم بگو چی ؟
املت :دی
* به نظرتون وقتی جوابای کنکور میاد من چه شکلیم ؟
امیدوارم !! ... دلم روشنه ... احساس میکنم ازاد میرم .. هه .. زهی خیال باطل .. اگــــــــــــــــــــه قبول شم :دی
نوکرتونم ... دربست ...
به قول روشن ک و پری سا ... در حد همون تیم ملی بدبختمون
اخرش واس خودم بود
چاکریم .. بدرود (ادبیات خوندم خوب)
مهرنوشک
باران
آنگاه...
-
بانوی پر غرور عشق خود را دیدم...
-
در آستانه ی پر نیلوفر...
-
که به آسمان بارانی می اندیشد...
-
و آنگاه...
-
بانوی پر غرور عشق خود را دیدم...
-
در آستانه ی پر نیلوفر باران...
-
که پیرهنش دستخوش بادی شوخ بود...
-
و آنگاه...
-
بانوی پر غرور باران را...
-
در آستانه ی نیلوفرها...
-
که از سفر دشوار آسمان باز می آمد...
گریه کردی ..........
گریه کــ ـردی...
گریه کــ ــردم...
آسمــ ــان هم گریه کـــرد ....
تو برای خود گریــ ـه کردی...
شاید هــ ــم برای من...
من برای تـــ ـو گریه کردم...
شاید هم برای خـــ ـودم....
آسمــ ـان برای چی گـ ــریه کرد؟ !....
برای من
یا
بـــ ـرای تو؟...
برای لحظه های تنــ ـهایی من
یا برای بی قراری های تــ ـو؟...
برای دل شکسته ی من
یا برای دل زندانی تــ ـو؟...
مهم نیست...مهم نیست برای چی گریــ ــه کرد..!!!
مهم اینــــ ـه که
گریه کــ ـردی ...گریـــ ـه کردم... آسمـ ــان هم گریه کرد ... !!!!
بغضیم !!
-
شهر من من به تو می اندیشم
نه به تنهائی خویش
از پس شیشه تو را میبینم
که گرفتی مرا در بر خویش
من وضو با نفس خیال تو میگیرم
و تورا میخوانم
و به شوق فردا که تورا خواهم دید
چشم به راه میمانم
تن من پاره ای از ان تن توست
و قشنگ ترین شب های پر ستاره شب توست
پشت قاب شیشه ی پنجره ای
که شبای من و با خود می بره
جایی که گذشته ها مثه تصویر از تو باغش می گذره
پشت قاب بی نفس
مثه اون پرنده که دلش گرفته تو قفس
مثه یک حقیقته رفته به اب منو با خود می بره مثل یه رویا توی خواب
شهر من من به تو می اندیشم
نه به تنهائی خویش
از پس شیشه تو را میبینم
که گرفتی مرا در بر خویش
من وضو با نفس خیال تو میگیرم
و تو را میخوانم
و به شوق فردا که تو را خواهم دید
چشم به راه میمانم
تن من ...... !!
-
-
پیوست : دل از این همه غم میگیرد !!
پریای نازنین
یکی بود یکی نبود
زیر گنبد کبود
لخت و عور تنگ غروب سه تا پری نشسه بود.زار و زار گریه می کردن پریا
مث ابرای باهار گریه می کردن پریا.گیس شون قد کمون رنگ شبق
از کمون بلن ترک
از شبق مشکی ترک.روبروشون تو افق شهر غلامای اسیر
پشت شون سرد و سیا قلعه افسانه پیر.از افق جیرینگ جیرینگ صدای زنجیر می اومد
از عقب از توی برج شبگیر می اومد...
« - پریا! گشنه تونه؟
پریا! تشنه تونه؟
پریا! خسته شدین؟
مرغ پر بسه شدین؟
چیه این های های تون
گریه تون وای وای تون؟ »پریا هیچی نگفتن، زار و زار گریه میکردن پریا
مث ابرای باهار گریه می کردن پریا
***
« - پریای نازنین
چه تونه زار می زنین؟
توی این صحرای دور
توی این تنگ غروب
نمی گین برف میاد؟
نمی گین بارون میاد
نمی گین گرگه میاد می خوردتون؟
نمی گین دیبه میاد یه لقمه خام می کند تون؟
نمی ترسین پریا؟
نمیاین به شهر ما؟
شهر ما صداش میاد، صدای زنجیراش میاد-پریا! قد رشیدم ببینین
اسب سفیدم ببینین:اسب سفید نقره نل
یال و دمش رنگ عسل،
مرکب صرصر تک من!آهوی آهن رگ من!گردن و ساقش ببینین!باد دماغش ببینین!امشب تو شهر چراغونه
خونه دیبا داغونه
مردم ده مهمون مان
با دامب و دومب به شهر میان
داریه و دمبک می زنن
می رقصن و می رقصونن
غنچه خندون می ریزن
نقل بیابون می ریزن
های می کشن
هوی می کشن:
« - شهر جای ما شد!عید مردماس، دیب گله داره
دنیا مال ماس، دیب گله داره
سفیدی پادشاس، دیب گله داره
سیاهی رو سیاس، دیب گله داره » ...
***پریا! دیگه توک روز شیکسه
درای قلعه بسّه
اگه تا زوده بُلن شین
سوار اسب من شین
می رسیم به شهر مردم، ببینین: صداش میاد
جینگ و جینگ ریختن زنجیر برده هاش میاد.آره ! زنجیرای گرون، حلقه به حلقه، لابه لا
می ریزد ز دست و پا.پوسیده ن، پاره می شن
دیبا بیچاره میشن:سر به جنگل بذارن، جنگلو خارزار می بینن
سر به صحرا بذارن، کویر و نمکزار می بینن
عوضش تو شهر ما... [ آخ ! نمی دونین پریا!]در بُرجا وا می شن، برده دارا رسوا می شن
غلوما آزاد می شن، ویرونه ها آباد می شن
هر کی که غصه داره
غمشو زمین میذاره.قالی می شن حصیرا
آزاد می شن اسیرا.اسیرا کینه دارن
داس شونو ور می میدارن
سیل می شن: گرگرگر!تو قلب شب که بد گله
آتیش بازی چه خوشگله!آتیش! آتیش! - چه خوبه!حالام تنگ غروبه
چیزی به شب نمونده
به سوز تب نمونده،
به جستن و واجستن
تو حوض نقره جستن
الان غلاما وایسادن که مشعلا رو وردارن
بزنن به جون شب، ظلمتو داغونش کنن
عمو زنجیر بافو پالون بزنن وارد میدونش کنن
به جائی که شنگولش کنن
سکه یه پولش کنن:دست همو بچسبن
دور یاور برقصن
« حمومک مورچه داره، بشین و پاشو » در بیارن
« قفل و صندوقچه داره، بشین و پاشو » در بیارن
پریا! بسه دیگه های های تون
گریه تاون، وای وای تون! » ...پریا هیچی نگفتن، زار و زار گریه می کردن پریا
مث ابرای باهار گریه می کردن پریا ...
***
« - پریای خط خطی، عریون و لخت و پاپتی!شبای چله کوچیک که زیر کرسی، چیک و چیک
تخمه میشکستیم و بارون می اومد صداش تو نودون می اومد
بی بی جون قصه می گف حرفای سر بسه می گف
قصه سبز پری زرد پری
قصه سنگ صبور، بز روی بون
قصه دختر شاه پریون، -شما ئین اون پریا!اومدین دنیای ما
حالا هی حرص می خورین، جوش می خورین، غصه خاموش می خورین
که دنیامون خال خالیه، غصه و رنج ِ خالیه؟
دنیای ما قصه نبود
پیغوم سر بسته نبود.دنیای ما عیونه
هر کی می خواد بدونه:دنیای ما خار داره
بیابوناش مار داره
هر کی باهاش کار داره
دلش خبردار داره!دنیای ما بزرگه
پر از شغال و گرگه!دنیای ما - هی هی هی !عقب آتیش - لی لی لی !آتیش می خوای بالا ترک
تا کف پات ترک ترک ...دنیای ما همینه
بخوای نخواهی اینه!خوب، پریای قصه!مرغای شیکسه!آبتون نبود، دونتون نبود، چائی و قلیون تون نبود؟
کی بتونه گفت که بیاین دنیای ما، دنیای واویلای ما
قلعه قصه تونو ول بکنین، کارتونو مشکل بکنین؟ »پریا هیچی نگفتن، زار و زار گریه می کردن پریا
مث ابرای باهار گریه می کردن پریا.
***دس زدم به شونه شون
که کنم روونه شون -پریا جیغ زدن، ویغ زدن، جادو بودن دود شدن، بالا رفتن تار شدن
[ پائین اومدن پود شدن، پیر شدن گریه شدن، جوون شدن
[ خنده شدن، خان شدن بنده شدن، خروس سر کنده شدن،
[ میوه شدن هسه شدن، انار سر بسّه شدن، امید شدن یاس
[ شدن، ستاره نحس شدن ...وقتی دیدن ستاره
یه من اثر نداره:می بینم و حاشا می کنم، بازی رو تماشا می کنم
هاج و واج و منگ نمی شم، از جادو سنگ نمی شم -یکیش تنگ شراب شد
یکیش دریای آب شد
یکیش کوه شد و زق زد
تو آسمون تتق زد ...شرابه رو سر کشیدم
پاشنه رو ور کشیدم
زدم به دریا تر شدم، از آن ورش به در شدم
دویدم و دویدم
بالای کوه رسیدم
اون ور کوه ساز می زدن، همپای آواز می زدن:
« - دلنگ دلنگ، شاد شدیم
از ستم آزاد شدیم
خورشید خانم آفتاب کرد
کلی برنج تو آب کرد.خورشید خانوم! بفرمائین!از اون بالا بیاین پائین
ما ظلمو نفله کردیم
از وقتی خلق پا شد
زندگی مال ما شد.از شادی سیر نمی شیم
دیگه اسیر نمی شیم
ها جستیم و واجستیم
تو حوض نقره جستیم
سیب طلا رو چیدیم
به خونه مون رسیدیم ... »
***بالا رفتیم دوغ بود
قصه بی بیم دروغ بود،
پائین اومدیم ماست بود
قصه ما راست بود:قصه ما به سر رسید
غلاغه به خونه ش نرسید،
هاچین و واچین
زنجیرو ورچین!
ا ی ی ی ی ی
* حالم اصلا خوب نیست ... حتی نمیتونم روی صندلی بشینم ..
شرمنده !
کلا تو ی جا خوابیدم .. !
-
تنها گذاشت و رفت !!
تو رفتی ..
مارو تنها گذاشتی ...
بدون اینکه بخوای .. !!
اما رفتی ..
و نمیدونستی ... منتظر ها داشتی ..
او تنها چشم به راه تو بود .. !
تنها تورا میخواهد ..
تنها دلتنگ "تو" می شود ..
نازنین مهسای ما .. تنها بهانه ی تورا دارد ..
عزیز دلمان داغدار توست ..
و ما همچنان نظاره گر اشک ها و زجه های اوئیم .. !
دلمان برایت تنگ ست ..
برای مهر ورزیدن هایت ..
تو بودی ... بهار بود ..
رفتی !!!!!!!!!!!!!!
دلها زمستان شده است .. !
علی نازنین .. "تو" اکنون در جمع ما حضور نداری .. !
خیلی ها رفتنت را درک نکردند .. اما !
من .. اطرافیانم ... دوستانت ... نبودت را ..
با پوست و جانمان حس میکنیم ..
تو نیستی که ببینی ..!
تو نیستی اشکهای بی قراران را
و زخم ها را التیام بخشی ..
تو تنها 22 سال از بهار زندگیت را پشت سر نهاده بودی ..
تو بی گناه بودی !! اما .. !!
علی عزیز ... برادر مهربانم ..
روحت شاد !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
و چه زشت است ... این کلام برای تو که هنوز در جمع مائی ..
و ما هنوز هم باور نداریم .. !
دوستت داریم .. !
روحت شاد !
* پائیز . !
-
هرگز !
-
ازیاد نمی برم هرگــ ــزتورا
وعشـــ ـق زیبـ ــای تورا
لحظه ی قشنــ ـگ دوست داشتـــ ـن وبه اوج رسیــ ـدن را
خواستنی وتمام نشــ ـدنی
حالا اینجــ ـا کنــ ـاراینهمه خاطــ ـره ی بارانــ ـی تنها به تو می گویــ ـم:
دوستت دارم
که می خواهـــ م بمانی
نه درلحظه ها وثانیــ ـه ها .. نه
که درتمــ ـام نفس های بی دریغ تر از همیشـ ــه
حضور معطــ ـر تو بودن درست آن زمانی که نیستــ ـی
نیستی
ولحظــ ـه ها با بوی خاطــ ـره هامــ ـون جان می گیــ ـرند
می مانند.
سر بابا مسعود کلاه گذاشتم !!
سام .. !
-
* می ریم خونه عزیز (مامان بابا مسعود)
* خونه عمو بزرگه .. !
* مغازه پسر عموی زشت (لبــــــــو) واسه گوشی
* بهشت زهرا .. باباجونم خدا بیامرز .. (دلم برات لک زده بابائی !)
* خونه !
-
-
پیوست -: با بابا مسعود اومدیم سایت های گوشی رو چک کردی ... بابا از N72 ، N73 ، w580 ، w880 خوشش اومد ... اما اخری که N 73 بود و بهش نشون دادم ... + قابلیت هاشو که دید ... کلی خوشش اومد ... منم از فرصت سو استفاده کردم و هی تعریف کردم ... حالا ببینیم چی میشه .. اخه چند روز پیش بهم گفت من اراده کنم ... حله .. ولی به موقع ش ... حالا ببینیم موقع ش کیه ... سعی می کنم زیاد اصرار نکنم ... فک کنن خبریه
-
پیوست پریم -: قلبم مشکلش حاد نیست ... اما خوب .. ی کم درد دارم ... اونم احتمال عصبیه که دکی گفت ..
-
* مهرنوش خانومی !
-
او مرا نخواست !!
دلم تنگ ست ...
برای روزهای خیس خیس ...
روزهای زیبای پائیزی ...
باران به صورتم می خورد
همان روز هائی که تنها
پای پای باران می گریستم ..
من دلتنگ شده بودم ...
دلتنگ ابری از سنگ ..
من به دنبالش می گشتم و او ...
به دنبال دیگری ..
من دلگیر بودم و پای پای باران می گریستم ..
-
" او مرا نمیخواست "
و من تنها کارم گریستن بود ..
از او دلخور بودم ..
اما .. !!!
خود را به در و دیوار میکوبیدم و زمین و اسمان را لعن و نفرین میدادم !
اما او نبود ..
گریه ها میکردم ..
اما او جوابم را نمیداد ..
و من دلگیر میشدم ..
-
من بی گناه بودم ...
" تنها گناهم دوست داشتن بود "
همین .. !
* دست نوشته م !
* پائیز !
* مهرنوش خانومی ..!
لحظه های بی پناهی !..
-
-
چقــ ـدر لحظــ ـه ها به دنبــ ـال اتفاقها در حال عبـــ ـورند
-
حس غـــ ـریبی ست موسیقــ ــی دان وجـــ ـودم در اوج
-
فنـــ ـا شــ ـدن آوایی جــ ـز تن جــ ـذام شـ ــده من نمینــ ـوازد
-
و مـ ـن زیر خـــ ـروارها خــ ـاک تهی شــ ـدم و تا صبــ ـح ابد
-
ذکــ ـر تسبیح ام ایــ ـن ست : که یــ ـادی از فرامــ ـوش شــ ـده گان
-
کنــ ـم و بی پنــ ــاهی را پنــ ـاه بخشــ ـم ...
-
*مهرنوشی !
نجوا
بیدار شدم...زیاد نخوابیده بودم...با چشای نیمه باز به ساعت نگاه میکنم...عقربه ها ساعت پنج رو نشون میدن...نمیدونم حرفشون رو باور کنم که فقط دو ساعت خوابیدم یا نه...ولی همیشه حرف حرف اونا بوده...پس باور میکنم!!!!...
یادم میاد قبل از خواب لای پنجره رو باز گذاشته بودم...بوی برف پیچیده توی اتاق...سردم میشه...خوابم نمیبره...از خونه میزنم بیرون...خیلی وقت بود این وقت صبح بیرون نیومده بودم...همیشه یکی دو ساعت قبل از طلوع رو دوست داشتم...
خیابان خلوته...انگار غیر از من کسی زنده نیست...انگار شهر خالی شده...با خودم فکر میکنم شاید واقعا اینطوریه...شاید همه گذاشتن و رفتن...شاید فکر میکنیم که بقیه زنده هستن و زندگی میکنن...
هنوز برف میباره...ریز ریز...تند تند...هوا دیگه سرد نیست...دونه های سفید برف مهربونن...مثل همیشه...
توی خیابون خلوت٬ آروم قدم میزنم...احساس میکنم دنیا مال منه...با تمامی سکوتش...
صدایی از پشت سر نزدیک میشه...«شششششش»!!!!...ماشینی با سرعت از کنارم میگذره...با خودم فکر میکنم چرا اینقدر عجله داره؟...چرا اون این موقع بیداره؟...یعنی مجبورم دنیام رو باهاش قسمت کنم؟...
هوا تاریک نیست...دونه های برف هوا رو روشن کردن...درخت های کنار خیابون سفید پوشیدن...روبروی هم صف کشیدن...یک صف طولانی...یک صف مرتب...مثل دو لشکری که آماده برای جنگ باشن...ولی سالهاست انتظار میکشن...انتظار فرمانی برای شروع جنگ...سالهاست انتظار میکشند!!!!
به در مغازه که میرسم میبینم چند نفری از من بیخواب تر بودن...یک پیرزن که رو نیمکت سمت راست مغازه چرت میزنه...چند مرد چهل پنجاه ساله که روی ردیف نیمکت سمت چپ مغازه نشستن...«سلام» میکنم...ولی بعد پشیمون میشم...از اینکه یک سکوت رو شکستم...سکوتی که شاید باید با سلام کردن من میشکست...
توی مغازه همون بوی همیشگی میاد...بوی خمیر تازه...بوی تنور داغ...بوی نان سنگک...
یک ساعتی از شکستن اون سکوت گذشته...خیلی ها اومدن...نان گرفتن...رفتن...ولی من هنوز توی مغازه نشسته ام...عجله ای برای رفتن ندارم...این موضوع رو نانوای خنده رو!!! هم میدونه...همیشه آشنا ها رو دیرتر راهی میکنه...!!!!
نون هام حاضر شده...باید خداحافظی کنم...با بوی خمیر تازه...بوی تنور داغ...یک عده جمعیت تازه وارد...مردها و زن هایی سی چهل ساله که جای اون پیرمردها و پیرزن های از من بیخوابتر رو گرفتن...با نانوای خنده رو...!!!
هوا سرد شده...دونه های مهربون برف دیگه نیستن با مهربونیشون هوا رو گرم کنن...خیابون ها شلوغ شده...دنیا دیگه مال من نیست...دنیام رو باید تقسیم کنم...با یک عالمه آدم...با یک عالمه ماشین...درختهای خیابون هنوز به صف هستن...هنوز در انتظارند...
سفر .. نامه شد ..
* این متن و قبل از صحبت با آیدا نوشتم !! الان خوبم .. با دارو !!
* دیگه مثه قبل حوصله ندارم ... بلاگردی کنم ... اما به دوستانم که میان پیشم سر میزنم ... به روز شدین خبرم کنین ... نکته ی مهم دیگه اینه که اگه لینکتون نکردم ... بگین لینک کنم ...
* روزانه زیاد به روز میکنم ... هر کاری که میکنم ... شعر میخونم ... غمگین میشم ... شادم ... کار خاصی انجام میدم ... مینویسم ... شاید روزی 4 بار به روز بشم ... چه کنیم دیگه ... بلاگ شخصیه ..
* تو بلاگی خوبی هستی ... بعد از مدتهاست ... هنوز دلم واسه بلاگی م تنگ نشده ... بلکم خوشحالم هستم ...
* ی کم قاطی کردم .. چرا ...
* رفتیم خونه مانیا ... مهرنوش خانومی ، پریناز ، پریماه + مانیا .. ی جشن راه انداخیت م و کلی شادی کردیم ... از دست مانی ناراحت شدم ... که قلبم درد گرفت و تمام روز زهر مار شد ... رفتیم دکی ... گفت "همین" الآن ... نوار قلب و ی سری ازمایش ... رفتیم و بعد از یکی دو ساعت معطلی ... گفت م دکی نکنه مردم خودم خبر ندارم ؟ خندید گفت اعصابت قاطیه ؟ با تعجب نگاش کردم .. گفتم چطور ... گفت عصبی نباید بشی ... واست خوب نی ... خوبش این بود که
قلبم اکو داره ... بدش و نمیدونم :دی گفت عصبانیت سمه ... میخوای خودتو بکشی ... عصبی شو ... شوکه نباید بشی ... فکر زیاد میکنی ... ی بچه فسقلی هستی ... اما انگار ی گونی غم داری ... گفتم همه همینن .. گفت خودتو با همه جمع نبند !! گفتم چرا ؟گفت تو الان "یک" بیمار قلبی هستی ... گفتم من بیمار نیستم و حالم هم خیل خوبه .. – پس واسه چی اومدی اینجا ؟ - هوم ؟ خوب درد گرفت یکم .. – روت زیاده ... این داروها ..
ببین اقای دکتر نداشتیما .. من دارو مصرف نمیکنم .. گفته باشم .. من از قرص و این چرندیات خوشم .. نمیاد ... گفت خوب اگه نخوری کمتر از 2 سال میری پیش اموات ... گفتم مرگ و به همه چی ترجیح میدم ... ! دعوام کرد .. زد رو دستم گفت بچه بد .. تورو باید تنبهت کرد ... همین که بهت گفتم ... یا دارو هاتو میخوری ... یا فردا سکته کردی و روی تخت بیمارستان مجبورم عملت کنم ... که اینکارو نمیکنم بری اون دنیا .. ی خورده گولم زد و که ... گفتم نه ! نمیخورم ... ی قرص زیر زبونی داد گفت باشه .. ولی اینو مجبوری .. گفتم مجبور نیستم .. نمیخورم .. گفت هر وقت درد داشتی ... بخور رگای قلبت نمیدونم چی چی میشه .. میمیری .. :دی
گفتم اگه خیلی درد داشت باشه .. اینو فقط میخورم .. منم مثه این پیر مردا شدم .. که با بچشون دعواشون میشه قرص زیر زبونی می خورن ..
* تا شب استراحت کردم و فرداشم باروبندیل و بستیم ... همدان !!
تو راه کلی با پریناز و پریماه گفتیم و موزیک گوش کردیم و بابا مسعودم اذیتمون کردن .. بابای پریماه اینا حالش بد بود ... ارشام ماشین نیاورد و اونا رانندگی کردن ... ما هم هی صدای ضبط و کم و زیادش میکردیم ... بابا مسعود قر میداد ... رسیدیم و پریناز ی خورده خودشو لوس کرد میخوام بخوابم ... گفتم گمشو خونه کم میخوابه .. سونیا هم دختر اون یکی دوست بابا مسعود .. سونیا و سارا .. سارا 7 سالشه ... سونی 67 ... 1300 نفت امیر کبیر میخونه ... بی تربیت !! خرخون .. :دی تو اون چند روز خودمون هی ظرف شستیم و کارا رو کردیم ... مامان هنوز نمیدونه من رفتم واسه قلبم دکی ... اونجا از دست مانی هی ناراحت می شدم ... قرص میخوردم :دی رفتیم بیرون .. یه غار مارو بردن ... علی صدر نه .. رودخونه داشت و اینا ... رفتیم تو غار ... سارا هی صدا در میاورد کلی خندیدیم .. اب تنی و اینا .. سارا رقصید کلی واسمون و بابا مسعود هی میگفت " تو خیلی فوقالعاده ای " بمب خنده توی جمع شده بود ... به سارا می گفت اینجوری برقص ... جوراباشو گرفته بود میگفت بیا .. اینا بگیر محلی برقص :دی ... خدائی خوب بود ... فرداشم قرار بود بیایم .. که نزاشتن .. اها راه برگشت از غار ... به خونه ... نزدیک بود چپ کنیم ... خدا خیلی رحم کرد واقعا" ... تمام بدنم می لرزید ... به موقع کنترل کرد ... زیاد گود نبود ... اما اگه رفته بودیم ... دیگه نبودیم ... نبودم .. ! خدا وقعا" ی مهلت دیگه داد ... رحم کرد ... 5 تا دختر توی ماشین بودیم .. رسیدیم خاله بهمون نمک داد .. .فرداشم که دیدی نمیزارن بیایم رفتیم بیرون ... باغ و اینا ... ی قدمی زدیم و چهار تا عکس گرفتیم و اومدیم ... بردنمون پرورش ماهی ... خدائی واقعا" ناز بود ... فیلم گرفتم بزار م ... اما بلاگی نازم ببخش .. چون صدا داره تصویر نداره ... شاید عکساشو بزارم ... نمیدونم ... تا میرفتیم طرف حوض همهشون میومدن .. فک میکردن میخوایم غذا بدیم بهشون .. اینجوری ... راه برگشتم خیلی صمیمی شده بودیم ...
ادامه مطلب نداره قالبم .. ببخشید .. !!
مهرنوش . !
شرح سکوت !
امشب بغضِ شِکوه هایم ترکیده است.می خواهم شرح سکوتم را برایت بگویم ، التهاب روزهای انتظارم را ، خاموشی شب های بی قراری ام را و آوای غمناک مرغ عشقم را...پس با تمام وجود ، ناله هایم را بشنو و بخاطر بسپار ؛
لحظه های پریشانیم را با یاد کبوترهایی که شعر پرواز سَر می دهند ، نجوایی نیلی می یخشم...
با خاطره روزهای روشن گل های وصلت، خزانم را نوید بها ری دیگر می دهم...
گفتی : وقتی می آیم که آسمان صاف باشد تا محبتم را بر تو ببارانم...
وقتی می آیم که که غروب دریا ساکت ساکت باشد تا عشق طوفانیم را هدیه قدومت سازم...
هنوز هم آسمان آبی است ، و غروب دریا غرق در سکوت...
باورت کرده بودم چون گفته بودی عشق فرجام یک لبخند و تولد یک حادثه است... گفتی عشق از تبار باران است و کبوتران عاشق هم از بارانند...
گفته بودی وقتی می آیی که سرود بهار را نرگسان مست بخوانند، وقتی که پرستوها افسانه کوچ را روایت کنند، وقتی که یاس های سپید حدیث طراوت را بر برگهای خویش بنویسند... گفته بودی وقتی می آیی که بی کرانگی دریا غرق در سکون باشد...
وقتی که درس زندگی را از باد آموخته باشیم و محبت را از لبخند،صداقت را از گل سرخ و راز را از گل شب بو؛ به احساس وصالمان همه را آموختم اما تو را در لحظه های ساکت انتظارم گم کرده ام...
یادت هست ! عشقمان بهاری نبود اما زمستانی بود برای زاییدن بهار، رویایمان سپید نبود اما ظلمتی بود برای سپیدی سحر...
گفته بودی گل نرگس را بپرستم که نوید بخش بهار است ، بهار را مقدس بدارم که سمبل وصال است ، وصال را دوست بدارم که مظهر پاکی است و پاکی را عزیز شمارم که آرمان کبوتر است...
بیا ! پس از آن همه ثانیه ها، دقیقه ها، روزها، و سالهای انتظا ر و سکوت بازگرد...بیا تا بر روی پرِ پرندگان بنویسیم :
زندگی همرنگ کوچه باغ های آیینه است، بوسه همرنگ آه است ، محبت همزاد پرواز و فراق همان انفجار پی در پی جوب است!
نوازش از تبار گونه های خیس است و حدیث دوستت دارم آزاده حصار سینه هاست...
هنوز هم کنار دروازه های شهر بی قراری هایم منتظر آمدنت هستم. تو گل نرگس بهارم بودی ، هستی و خواهی ماند...
هرکس که گفت : بهر تو مّردم دروغ گفت. من راست گفته ام که برای تو زنده ام...
خیس خیس !
صدایم کن تا امان یابد عابری خسته در شب باران
صدایم کن تا ببالم من در سحر گاهان با سپیداران
از آن سوی خورشید از آن سمت دریا صدایم کن
تو لبخند صبحی پس از شام یلدا از این تیرگی ها رهایم کن
سکوت صبح شقایق ها را در این ویرانی تو میدانی
غم پنهان نگاه ما را در این حیوانی تو میدانی
-
-
پیوست -: داره می باره ... اون چیزی که چشــم و خیس میکنه .. مژه هارو تَـــر میکنه ... گلــو رو بغضی میکنه .. دل رو اروم میکنه ... غـــم رو سبک میکنه .. زنــدگی رو ...... آروم تـــر !
-
* شاید آروم باشم ... با صدای سیاوش ... چقدر دوسش دارم .. میبینی الیاد ؟! زندگی .. سخته ..
-
-
* مهرنوش خانومی !
دلم میخواد .. خواست !! فوضولی ؟
ریخته سرخ غروب
جابجا بر سر سنگ
کوه خاموش است .
می خروشد رود.
مانده در دامن دشت
خرمنی رنگ کبود.
-
سایه آمیخته با سنگ گرفته پیوند.
روز فرسوده به ره می گذرد.
جلوه گر آمده در چشمانش
نقش اندوه پی یک لبخند.
-
جغد بر کنگره ها می خواند.
لاشخورها ، سنگین ،
از هوا ، تک تک ، آیند فرود :
لاشه ای مانده به دشت
کنده منقار ر جا چشمانش ،
زیر پیشانی او
-
-
تیرگی می آید.
دشت میگیرد آرام .
قصه ی رنگی روز
می رود رو به تمام.
-
شاخه ها پژمرده است.
سنگ ها افسرده است.
رود می نالد.
جغد میخواند.
غم بیامیخته با رنگ غروب.
می تراود ز لبم قصه ی سرد :
دلم افسرده در این تنگ غروب.
-
-
* دلم پائیز میخواد ... نداریم ؟؟؟؟
* دلم بارون می خواد ! اونم انگاری نداریم ..
* دلم ی اسمون ستاره میخواد !!
* دلم ی ماه گرد .. که رگ هاش معلوم باشه .. ازونا میخواد ..
* دلــــــــم میخواد !! چی کار کنم ؟
* کی به دل ما نگاه میکنه ... تولد امام زمان ... به مادر و پدر عزیزشون .. و تمامی ... تبریک !!
* مهرنوش خانومی